درخت سخنگوی عجیب تر

سلام

این ترم علی یزدی بهم دو تا سریال گفت ببینم . بلک میرر و استرینجر تینگز . اولیش سریال جالبی بود با ایده های بعضا جدید . دومیش سریال خیلی قشنگی بود . منو یاد پارانورمن انداخت . حدودا میشه گفت سریالشه و همین طور ماجراهای سریال how to train your dragon . در کل پیشنهاد می کنم این دو تا سریال رو ببینید . خیلی خوبه .

در مورد استرنجر تینگز ٬ اولش نظرم این بود که اصل داستان الون عه و اگه نباشه خوب نیست و باعث جذابیته . بعد قسمتی که ال توش نبود این احساسم قوی تر شد . تا اون قسمتی که مربوز به ماجرای ال می شد . اونجا دیدم که نه ٬ مجموعه شونه که جالبه و تنهایش خوب نیس . از نظر بازیگری تو فیلم مثه دنیرو می مونه:) یعنی همیشه احساسا می کنی خیلی کم بازی می کنه و کاش همش در مورد اون بود. یه کم قسمت آخرش تباه شده بود . کاش مثل فصل یک ادامه بدنش. قول داده بودم در مورد اون بازی پست قبلی بنویسم ٬ خواهم نوشت! بازی موبایلش هم خوبه . 

امتحان درس حل مساله دکتر نقشینه هم هفته پیش بود . سوال یک که حل نشد . سوال دو حل شد . سه هم الف و ب حل شد فک کنم ج هم حل شد . روی سوالا هنوز وقت نشده دوباره فکر کنم . در ادامه مطلب صورت سوالات رو گذاشتم

چندین صحبت از چیزهایی که شنیده بودم که احتمالا هم به هم بی ربط هستن رو می خواستم بنویسم . با حسین داشتم صحبت می کردم و حالا اینجا هم می نویسمشون چون ارزشش رو داره . تیکه های اش از صحبت های محسن حاتمی در سخنرانی ای سی ام و دبلیو اس اس عه . قسمتی اش از درس سیتم عامله و الان می نویسم ( قبل از آمدن نمره ها ) چون اون موقع حرف هایم بایاس می داشتن! و یه قسمتی هم یادم نمیاد .

صحبت محسن حاتمی :

     بایاس های ذهنتون رو از بین ببیرید. 

سیستم عامل :

     تفاوت بین مکانیزم و پالیسی را بدونید

     داشتن اصل راهنما (Guiding Principle) در طول تصمیم گیری ها و انتخاب ها خیلی کمک می کنه

خودم :

     جوگیر نباشید

توی فیلم ها یه سری شخصیت ها هستن که زود نظر میدن و پافشاری می کنن . خیلی مطمعن هستن به خودشون . آدم های جوگیر . که خیلی هم رو مخ هستن . تقریبا هیچ کسی ازشون خوشش نمیاد و هنگام تماشای فیلم هر لحطه می گه کاش زود تر تموم بشه این صحنه و این فرد مزخرف جرف نزنه

اما در دنیای واقعی چطور اینقدر ساده و واصح معلوم نیستن این افراد ؟

 یه جواب اینه که دنیای واقعی خیلی پیچیده تر از فضای فیلمه

و جواب دیگه که جالب تره به نظرم اینه که افرادی که خودشون جوگیرن نمی فهمن! چون از درون به دنیا و مساله نگاه می کنن و افرادی که اینطوری نیستن عموما این مساله براشون مهم نیس که بش فک کنن یا اگر فکر کردن بخواهن با قاطعیت بیانش کنند

این افراد برای تصمیم گیری باید به اندازه کافی فکر کنند و تا وقتی خودشون رو بیرون از چیری که توش گیر کردن نگذارند نظری نمیدهند و همین باعث می شه زود نظر ندن

حالا حرفم اینه که جوگیر نباشیم . به معنای واقعی کلمه . به هر چیزی که می رسیم با فکر خودمون بهش رسیده باشیم .  کسی که جوگیره دنیا رو مبهم می بینه و همین عدم شفافیت باعث می شه دلایل تصمیمات و اهمیت ها رو نتونه تشخیص بدهد. نتونه محصول خودش رو از محصول جمعی تمییز بده . چون درواقع خودش به تنهایی به محصولی نمیرسد.

در مورد بایاس ها بحث زیادی میشود کرد ولی صرف حرفم همین بموند که آدم تاثیرات از محیط میپذیره و غیرقابل اجتنابه . نمی شود صفرش کرد اما باید چند سوال رو از هر استراتژی ای پرسید تا بایاس داشتنش رو تشخیص داد مثل این ها : چرا باید این تصمیم رو بگیرم ؟ دارم برای چی اصن تصمیم میگیرم ؟ می خواهم به چی برسم ؟  چه چیزهایی باعث شدن به این. فکر بیفتم و در آخر راهکار عملی اینه که بهعنوان وکیل مدافع خلاف تصمیم بشینی و علت رد استراتژی رو بیاری! برهان خلفت هم قوی می شه:)

پالیسی : چه چیزهایی باید انجام شه و مکانیزم : چگونگی انجام شدن

تفاوت این دو تا رو باید بدونیم و بفهمیم که به طور عملی تصمیماتی که می گیریم هر لحظه جزو مکانیزم هستند و خود پالیسی نیستن . به همین خاطر قرار نیست یک نتیجه به هدف رسیدن یا نزسیدن باشه . اون پالیسی موجودیت ذهنی داره 

داشتن اصل راهنما : خب دیگه کوتاه بگویم . یک اصل راهنما در طول زندگی داشته باشید و برطبق اون عمل کنید همیشه . کارهاتون راحت می شه

سریال

سریال علی یزدی