سی و پنج

بسیار قابل توجه و ارزشمند است که درک کنیم انسان در کنار زندگی عینی و ملموس خود، همواره یک زندگی ثانوی انتزاعی دارد. جایی که در گستره تعمقی آرام و سرشار از سکوت، آنچه او را پیش تر کاملا تسخیر کرده و به شدت به حرکت واداشته بود، سرد، بیرنگ و دور به نظر می آید. آری، بشر ناظر و تماشاگری محض است.

آرتور شوپنهاور