دموکراسی

سلام

از بچگی تا الان هر جایی که تو جایی قرار شده تصمیمی گرفته شه  یا رای گیری انجام شده یا فردی که بزرگ تر ( پر زورتر ) بوده نظر خودشو اعمال کرده. همیشه از رای گیری بدم می اومد . چون فارغ از مشکلاتی مثل این که ( به نظر من البته ) همه نباید حق یکسانی توی یک رای گیری داشته باشن و... مشکلات منطقی وجود داره . با فکر میشه خیلی رای خرید و کلن راه های نفوذ زیادی تو رای گیری موجوده . روش های جالبی هست که حتی تو رای گیری های کوچک هم بتونید نتیجه رو عوض کنید.

توی اونجاهایی که حق همه تو رای دادن یکسان نباید باشه به نظرم گاهی دیکتاتوری بهتر از رای گیریه .

از این نظر من به آنارشیست محسوب می شم(!) . حس می کنم این روش تصمیم گیری ها درست نیستن . حقوق همه افراد به نظرم برابره اما توی (هر) رای گیری به طور واضح نمیشه همه رو با یک رای برابر دونست . نه این که بخام بگم یه سری با داشتن حق رای بالا هی قوی تر شن  . یه جورایی برعکس . به نتیجه درستی برای سیستم انتخاب نرسیدم . البته می تونه دلیلی اینکه حرف از آنترشیست زدم این باشه که دوست ندارم کسی که لیاقتش زیاد نیست بالای من باشه . به سختی کسی رو بالاتر می دونم ولی اگر یکی رو سزاوار بدونم به طورکامل قبولش می کنم. ولی این رو هم بگم که  به طور فوق العاده ای انعطاف پذیرم و تغییر می کنم .

از رای گیری های جمعی هم که بگذریم تو تصمیم های خیلی ساده فردی هم گاهی مدت زیادی فکر برای جواب دادن احتیاج دارم .مثلن اگه مامانم بگه شام میخوری  یا هر چیز دیگه ای ممکنه ۲ دقیقه طول بکشه تا جواب بدم . دلیل دیگه اش هم اینه که به جزییات توجهی ندارم . خیلی به اطرافم دقت نمی کنم.

این که این پست رو نوشتم برمی گرده به خیلی وقت پیش . وقتی که کتاب قلعه حیوانات رو خوندم . مقایسه اش با جهان فعلی به طور کلی من رو تغییر داد.

پست خیلی جدی شد یه عکس از بهترین داداش دنیا بزارم:)

( اینم۲ تا عکس ! آدما رو تشخیص بدید)

از راست به چپ : احسان سلطان آقایی  -  حسین - صالح - استاد امیر(نمیدونم چه پیشوندی استفاده کنم) -  خودم - آرین بنایی - محمد حسین اعلمی

(پارسا کجاست؟)